چه تفاوتی بین آسپرگر و اتیسم وجود دارد؟

آسپرگر متفاوت از اختلالات طیف اوتیسم در نظر گرفته شده است. اما تشخیص آسپرگر دیگر وجود ندارد.

. علائم و نشانه هایی که زمانی بخشی از تشخیص آسپرگر بودند ، اکنون تحت اختلالات طیف اوتیسم قرار دارند.

بین اصطلاح "آسپرگر" و آنچه "اوتیسم" در نظر گرفته شده تفاوت های تاریخی وجود دارد. اما ارزش آن را دارد که بدانید آسپرگر دقیقاً چیست و چرا اکنون آن را بخشی از اختلالات طیف اوتیسم می دانند.

درباره اختلال طیف اوتیسم (ASD)

همه کودکان نشانه های یکسانی از اوتیسم از خود نشان نمی دهند یا این علائم را به همان میزان تجربه نمی کنند.

به همین دلیل اوتیسم در یک طیف در نظر گرفته می شود. طیف گسترده ای از رفتارها و تجربیات وجود دارد که در نظر گرفته می شود زیر تشخیص اوتیسم قرار بگیرند.

در اینجا یک بررسی اجمالی از رفتارهایی که ممکن است باعث تشخیص اوتیسم در یک فرد شود وجود دارد:

تفاوت در پردازش تجارب حسی ، مانند لمس یا صدا ، از کسانی که "عصبی" محسوب می شوند
تفاوت در سبک های یادگیری و رویکردهای حل مسئله ، مانند یادگیری سریع موضوعات پیچیده یا دشوار اما داشتن مهارت در تسلط بر کارهای فیزیکی یا چرخش مکالمه
علاقه مندی های خاص عمیق و پایدار در موضوعات خاص
حرکات یا رفتارهای تکراری (که بعضی اوقات "تحریک کننده" نامیده می شود) ، مثل زدن دست یا تکان دادن عقب و جلو
تمایل شدید به حفظ روال کار یا ایجاد نظم ، مانند پیروی از برنامه یکسان در هر روز یا سازماندهی وسایل شخصی به روشی خاص
مشکل در پردازش و تولید ارتباط کلامی یا غیرکلامی ، مانند مشکل در بیان افکار با کلمات یا نمایش احساسات ظاهری
مشکل در پردازش یا مشارکت در زمینه های تعاملی اجتماعی عصبی ، مانند سلام و احوالپرسی با شخصی که به او سلام کرده است

درباره سندرم آسپرگر

سندرم آسپرگر قبلاً نوعی اوتیسم "خفیف" یا "با عملکرد بالا" قلمداد می شد.

این بدان معناست که افرادی که تشخیص آسپرگر دریافت کرده اند ، معمولاً رفتارهایی با اوتیسم را تجربه می کنند که معمولاً با رفتارهای عصبی در افراد متفاوت است.

آسپرگر اولین بار در سال 1994 در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ذهنی (DSM) معرفی شد.

این اتفاق افتاده است زیرا روانشناس انگلیسی لورنا وینگ آثار پزشک اتریشی هانس آسپرگر را ترجمه کرده و متوجه شده است که تحقیقات وی ویژگی های متمایزی را در کودکان اوتیستیک از کسانی که علائم "خفیف تر" دارند پیدا کرده است.

معیارهای تشخیصی برای سندرم آسپرگر

در اینجا خلاصه ای از معیارهای تشخیصی آسپرگر از نسخه قبلی DSM آورده شده است (بسیاری از این موارد ممکن است آشنا به نظر برسند):

مشکل در ارتباط کلامی یا غیرکلامی ، مانند تماس چشمی یا کنایه
داشتن روابط اجتماعی طولانی مدت کم یا بدون ارتباط با همسالان
عدم علاقه به شرکت در فعالیت ها
به تجارب اجتماعی یا عاطفی پاسخ کمی نشان می دهد
داشتن علاقه مداوم به یک موضوع خاص یا موضوعات بسیار محدود
پایبندی دقیق به رفتارهای روتین یا تشریفاتی
رفتارها یا حرکات تکراری
علاقه شدید به جنبه های خاص اشیا
به دلیل این علائم ذکر شده قبلی ، در حفظ روابط ، شغل یا سایر جنبه های زندگی روزمره با مشکل روبرو شده باشید
تاخیر در یادگیری زبان یا رشد شناختی معمول در سایر شرایط رشد عصبی مشابه

از سال 2013 ، آسپرگر اکنون بخشی از طیف اوتیسم در نظر گرفته شده و دیگر به عنوان یک بیماری جداگانه تشخیص داده نمی شود.

آسپرگر با اوتیسم چه تفاوت هایی دارند؟

آسپرگر و اوتیسم دیگر به عنوان تشخیص جداگانه در نظر گرفته نمی شوند. افرادی که ممکن است قبلاً تشخیص آسپرگر دریافت کرده باشند ، در حال حاضر تشخیص اوتیسم دریافت می کنند.

اما بسیاری از افرادی که قبل از تغییر معیارهای تشخیصی در سال 2013 با آسپرگر تشخیص داده شده اند ، هنوز هم به عنوان "مبتلا به آسپرگر" شناخته می شوند.

یکی از تفاوت های اساسی بین اختلال آسپرگر و اوتیسم این است که ، طبق تعریف ، هیچ تاخیری در گفتار کسانی که آسپرگر دارند ،‌ وجود ندارد. در حقیقت ، کودکان مبتلا به اختلال آسپرگر اغلب مهارت های زبانی خوبی دارند. آنها به سادگی از زبان به روش های مختلف استفاده می کنند.

با این حال تنها "تفاوت" واقعی بین این دو تشخیص این است که ممکن است افراد مبتلا به آسپرگر "گذراندن" زمان ساده تری را داشته باشند به عنوان نوروتیپی فقط با علائم و نشانه های "خفیف" که ممکن است شبیه علائم اوتیسم باشد.

آیا گزینه های درمانی برای آسپرگر و اوتیسم متفاوت است؟

نه آنچه قبلاً به عنوان آسپرگر تشخیص داده شده بود و نه اوتیسم یک بیماری پزشکی نیست که باید "درمان شود".

کسانی که مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می شوند ، "واگرای عصبی" محسوب می شوند. رفتارهای اوتیستیک از نظر اجتماعی در نظر گرفته نمی شوند. اما این بدان معنا نیست که اوتیسم نشان می دهد مشکلی برای شما پیش آمده است.

بزرگسالان مبتلا به اوتیسم می دانند که توسط افراد اطرافشان مورد علاقه و پذیرش و حمایت قرار می گیرند.

اگر فکر می کنید شما یا یکی از عزیزانتان برای رفتارهایی که به طور سنتی بخشی از تشخیص آسپرگر محسوب می شوند ، گزینه های درمانی آسپرگر در اینجا آمده است:

روان درمانی ، مانند درمان رفتاری شناختی (CBT)
داروهای اضطراب یا وسواس اجباری (OCD)
گفتاردرمانی یا زبان درمانی
اصلاح یا مکمل های غذایی
گزینه های درمانی مکمل ، مانند ماساژ درمانی